Suck that Powned!

Normaal gesproken kijk ik ’s ochtends TMF – ik geef trots toe dat ik tot de TMF generatie behoor – maar de tv begon op Wakker Nederland TV. Daar zat Arend Jan Boekestijn als ‘expert’, die ex-politicus naar wie het “’Boekestijntje” is vernoemt: een weinig betekenend, maar vooral dom politiek foutje.

Sommige mensen stellen rechts gelijk aan ‘dom en populistisch’. Ik ben het daar niet mee eens en vind Powned (GeenStijl tv) oprecht een toevoeging aan de Publieke Omroep. Eén van de mensen die dat wel doet is Sjuul Paradijs, hoofdredacteur Telegraaf en gedoogheer van WNL TV.  

WNL TV was niet rechts genoeg en een stuk minder vernieuwend dan Powned, en dus is er nu Paradijs tv WNL nieuwe stijl. Paradijs heeft beloofd dat er een wedstrijdje komt voor de prijs van ‘meest rechtse politiek commentator’. De winnaar mag minister worden in Wilders I.

ik besloot toch maar even te blijven kijken. Het ging over het hoofddoekjesverbod op scholen, toch wel een interessant onderwerp. In eerste instantie, werd ik door Arend Jan positief verrast. Waar de gemiddelde anti-islam politicus hoofddoekjes een belediging voor vrouwen noemt, zei hij: “Hoofddoekjes zijn eigenlijk een belediging voor mannen. Mannen kunnen zich niet controleren als ze de schoonheid van een vrouw zien, en daarom moeten islamitische vrouwen met een hoofddoek hun schoonheid verbergen.”

Vervolgens schoot echter dat ministerschap door het hoofd van Boekestijn en je zag hem denken: “dit kan ik beter.” Dus, zie hij met een charmante lach (het kan ook zijn dat hij de kijker aan het uitlachen was, of de mensen die hem betalen voor het doen van dit soort uitlatingen) “Ik ben voor het hoofddoekjesverbod, want ik zou graag in een land leven waar alle vrouwen het recht hebben hun schoonheid te laten zien.”

Ik vraag me af hoe de hersens van mensen, die dit als een gegrond argument zien, werken. Hoe ver kan je gaan? Zwaar gereformeerde meisjes mogen geen korte rokjes aan. Gelooft men dit nog als hier zou staan: “korte rokjes moeten in de zomer verplicht worden, want ik wil graag in land leven waar alle vrouwen het recht hebben hun benen te laten zien.” Of, als we toch bezig zijn: “Ik wil alle meisjes verplichten een bikini te dragen, want ik wil graag in een land leven waar vrouwen het recht hebben hun lichaam te laten zien.”

Ik ben benieuwd. Het is in ieder geval duidelijk dat Nederland met de introductie van WNL nieuwe stijl toch een nieuw tijdperk is ingegaan. Ik zie Sjuul al tevreden op zijn redactie zitten: “Suck that Powned!”

Wikileaks: belangrijke informatie met een nare bijsmaak

Sinds kort zet ik ’s ochtends pas koffie nadat ik de krant heb geopend. Wikileaks maakt het leven een beetje spannender. Het geeft flavour, aan de normaal gesproken wat saaie en voorspelbare internationale politiek. Daarnaast opent het een schat aan informatie over de internationale politiek, die normaal gesproken voor ons gesloten zou blijven.

Dit neemt niet weg dat Wikileaks, zoals de meeste dingen waarvan men (te) hoge verwachtingen heeft, ook teleurstelt. Nu al. Dit komt vooral door de combinatie van sensatiedrang met een hoger moreel gelijk. Het laatste roept de organisatie over zichzelf af, bijvoorbeeld door de vraag ‘Waarom is Wikileaks zo belangrijk?’ als volgt te beantwoorden:

“Publishing improves transparency, and this transparency creates a better society for all people. Better scrutiny leads to reduced corruption and stronger democracies in all society's institutions, including government, corporations and other organisations. A healthy, vibrant and inquisitive journalistic media plays a vital role in achieving these goals.”[1]

Let wel: ik ben het hier niet mee oneens. Mijn probleem is dat dit bij Wikileaks vooral loze woorden lijken. Hoe Amerikaanse diplomaten over ‘wereldleiders’ denken en spreken, was amusant. Het valt echter niet te verkopen dat het publiceren van deze informatie bijdraagt aan ‘minder corruptie en sterkere democratieën. Hetzelfde geldt voor de belangrijke zeekabel in Katwijk.[2] Zorgt dit voor ‘een betere samenleving voor alle mensen’?

Ook de opmerking van Julius Assange, dat Obama zou moeten aftreden als zou blijken dat hij op de hoogte was van de spionage bij de VN,[3] schoot bij mij in het verkeerde keelgat. Niet omdat ik per se vind dat hij ongelijk heeft – dit is naar mijn mening een ingewikkelde discussie, waar ik niet zomaar in een bijzin over kan oordelen – maar omdat zijn oordeel te snel en te makkelijk is.

In de internationale arena gelden andere maatstaven dan in de VS. Zou Obama volgens de eigen regels spelen, dan maakt hem dat misschien wel de morele winnaar. Leuk, maar voor de morele winst krijg men geen punten in de grotemensenwereld.

De enige manier om de ernst van deze feiten te duiden, is door ze af te wegen tegen de Chinese en Russische handelswijzen in de internationale politiek. Van die landen heeft Wikileaks helaas geen duizenden interne memo’s. (En de documenten die er zijn, denk Google en China,[4] voorspellen weinig positiefs).

Ik heb mijn oordeel over Wikileaks nog (steeds) niet gevormd, maar sensatiedrang en moreel gelijk vormen een onsmakelijke combinatie. Dit is jammer, want het leidt de discussie af van publicaties die wel een groot maatschappelijk belang hebben.

Over het laatste morgen meer!

---

[1] http://www.wikileaks.ch/about.html

[2] http://www.eenvandaag.nl/binnenland/36817/zeekabel_katwijk_van_groot_belang_voor_vs

[3] http://www.abc.net.au/news/stories/2010/12/06/3085602.htm

[4] http://www.trouw.nl/nieuws/media-technologie/article3325519.ece/WikiLeaks__China_saboteerde_Google.html

Een middagje lobbyen voor Dutch Artworks

Ik loop het zaaltje van Nieuwspoort binnen. Er staan een stuk op vijftien mensen. Op de statafels liggen kopieën van het persbericht en folders van Dutch Artworks. Ik pak een kop thee, ga aan één van de tafel staan en bekijk het persbericht en de folder. Ondertussen komt een man zich aan mij voorstellen. Hij draagt een pak met een polo onder een dunne trui in plaats van een overhemd en lijkt me een jaar of zestig. Hij stelt zich voor als Jan Steinhauser, fiscus van het bestuur van Dutch Artworks.

Ik heb begrepen dat het doel van Dutch Artworks (DAW) het promoten van hedendaagse Nederlandse kunst in het buitenland is, en vraag Steinhauser of dit klopt. Volgens de fiscus klopt het ongeveer, maar hij zou liever een andere bewoording kiezen: “Het doel van Dutch Artworks, is om werk van hedendaagse Nederlandse kunstenaars in de permanente collecties te krijgen van toonaangevende buitenlandse musea.” Inmiddels zijn er met steun van DAW al 23 werken geplaatst, onder andere in de Tate Modern.

Steinhauser loopt weer weg en één van de lobbyisten van Meines en Partners komt naast me staan. “Die vrouw daar is Marlene Dumas, de belangrijkste Nederlandse kunstenaar van dit moment.” Ik heb nog nooit van haar gehoord, en antwoordt: “Familie van?” Hij kijkt vragend en ik leg uit. De lobbyist lacht beleefd.

“Wat maakt nou dat zij de belangrijkste is?”  Besluit ik te vragen.  “Ze is in ieder geval de duurste” zegt hij. Nu heeft hij mijn interesse. “Waar moet ik aan denken?” “Drie miljoen euro,” antwoordt hij, en hij draait zich om en loopt naar de andere gasten, mij verbijsterd achterlatend. Vorig jaar hing er een Renoir op de Tefaf @ €3 miljoen en als ik mocht kiezen zou ik het wel weten. Maar goed, wat weet ik nou van moderne kunst? De meest recente kunstenaar die ik kan waarderen is Salvador Dali, en die is inmiddels al zeker twintig jaar dood.

Ik lees in de folder dat wanneer DAW wordt benaderd door een buitenlandse museum om een schilderij te kopen, zij het museum een bijdrage van ongeveer tien procent van de acquisitiekosten vragen. Ik begrijp het niet helemaal, moet het museum dan en het schilderij kopen en nog tien procent extra afdragen aan DAW? Gelukkig komt precies op dat moment de voorzitter van het bestuur, Willem Wiarda, kennis maken.

Wiarda lijkt me rond de zestig, en zijn pak (donkerbruin corduroy) dateert uit de vorige eeuw. Neemt niet weg dat hij dankzij een vrij nieuw gestreept roze overhemd, rode das en pochet een zekere allure uitstraalt. Mede dankzij zijn diepe stem doet hij mij denken aan Michael Gambon, de Britse acteur die Dumbledore speelt in Harry Potter. Wiarda legt het uit.

Het museum dat een werk wil kopen betaalt slechts tien procent van de kosten. De artiest of galerij betaalt zelf vijftien procent en DAW de rest, op voorwaarde dat het schilderij in de permanente collectie komt te hangen. Dit heeft als voordeel dat de rest van het werk van de artiest in prijs verdubbelt, en dat de hedendaagse Nederlandse kunst in zijn geheel in een hoger aanzien komt te staan. Zo wordt ook de markt voor de minder bekende kunstenaars vergroot.

Ik snap het, maar waar is de politiek dan voor nodig? U raadt het al: geld. DAW leefde tot nu toe op een tijdelijke gift van een loterij, maar dat geld begint op te raken. Er is ook gezocht naar private sponsors, maar door de crisis zijn die er gewoon te weinig. Dus moet de politiek helpen.

Boris van der Ham (D66) heeft vorig jaar een (aangenomen) motie ingediend om DAW te steunen. Maandag gaat hij proberen deze motie ook in financiële steun te vertalen, maar of het lukt is de vraag. Van der Ham geeft aan dat DAW vooral de woordvoerders van de coalitie nodig zal hebben. Deze blinken vandaag echter vooral uit door afwezigheid.

Ik luister mee met de ambtenaren of DAW steun vanuit de ministeries kan verwachten, maar zowel BuZa als OCW lijkt hier weinig voor te voelen. Het kost geld en beide willen liever dat dit uit een potje van de ander komt. Dus ze wachten liever af. De man van BuZa denkt wel mee hoe BuZa met ‘zachte’ steun kan helpen. Bijvoorbeeld door de curatoren van belangrijke musea op ambassades uit te nodigen en daar in contact te brengen met Nederlandse kunstenaars.

Ik kan het enthousiasme van de heren van DAW wel waarderen en gun het ze van harte dat Van der Ham maandag zal slagen. Steinhauser toont in ieder geval de juiste attitude: “Ach”, zegt hij tegen zijn collega Wiarda, “ook als het ons nu niet lukt, komt het in de toekomst zeker goed. Het blijft een fantastisch plan, en fantastische plannen gaan niet zomaar verloren.”

Nieuw doel voor WK geld: train onze nieuwe held!

Dus daar ging Ruud Gulliet, vol goede moed,

Met een plan, door de KNVB uitgebroed.

Niemand dacht dat hij het WK echt binnen zou halen,

Maar niet proberen, is bij voorbaat falen.

Dat Johan Derksen hem dagelijks afkraakte,

En het ‘HollandBelgium bid’ belachelijk maakte,

Ruud Gullit interesseerde het eigenlijk niets,

Hij zou doorgaan, op zijn fiets.

Over corruptie en Blatter van onze kant geen woord,

Dan zou er natuurlijk nooit worden gescoord.

Kijk maar naar die domme Britten,

Die onthullingen zijn ze niet in de koude kleren gaan zitten.

Nee, wij pakten het slimmer aan.

Voor de Fifa op elke snelweg een eigen baan.

En geen belasting voor een ieder die zich via minder dan vijf personen,

Aan Sepp Blatter verbonden kon tonen.

Volledig duurzaam zou ons WK worden,

Met in alle talen fietsborden.

Wij hadden er ook wel minimaal €150 miljoen voor over,

Al leek dit ten opzichte van de anderen op voorhand al wat pover.

Want het was natuurlijk een publiek geheim:

Bij de Fifa heb je niets aan geslijm.

Roebels, dollars, Euro’s, is het enige dat telt.

Wie biedt Blatter het meeste geld?

Wat ook helpt is niet teveel democratie,

Dat zorgt enkel voor frustratie.

Al die vervelende volksvertegenwoordigers en media,

Daar heb je alleen maar last van als voetbalmaffia Fifa.

Desalniettemin, als het Ruud gelukt was hadden we drie weken feest,

Wij waren dan gastheer van de wereld geweest.

Alas, Rusland en Qatar wonnen deze ronde,

En als voetballiefhebber vind ik dat toch wel zonde.

Nu moeten wij ons maar bezinnen,

Op hoe wij die toernooien gaan winnen.

Ik stel voor die €150 miljoen te investeren in jongens met talent,

Want van onze teams in Rusland en Qatar, vormen zij het fundament!

Elias geïnspireerd door Joris Luyendijk en NRC Next

Gisteren stelde Ton Elias (VVD) in NRC Handelsblad niet alleen de vraag waarom het relevant was voor RTL om te publiceren dat hij dertig jaar geleden een keer was gearresteerd, omdat hij met een biertje teveel op achter het stuur zat – te lang geleden en pas relevant als de VVD een minimumstraf in wil voeren voor rijden onder invloed –  hij viel ook de media in het algemeen aan.

“Er is aantoonbaar minder feitelijke politieke verslaggeving dan tien, vijftien jaar geleden. Journalisten letten steeds minder op de inhoud, en bekommeren zich steeds meer om het wedstrijdelement … onder journalisten geldt de ongeschreven regel dat je elkaar niet via de kolommen gaat zitten corrigeren.”

Ik ben te jong om te oordelen over kranten van meer dan tien jaar geleden, maar in dit soort discussies loopt men snel het risico het verleden te romantiseren. Was de berichtgeving in De Telegraaf, NRC Handelsblad en Trouw toen niet respectievelijk conservatief, liberaal en christelijk gekleurd?

Elias heeft wel gelijk dat journalisten zich meer om het wedstrijdelement bekommeren dan om de inhoud. Maar ja, de media moeten ook overleven en kiezen nou eenmaal onderwerpen die goed verkopen. Integratie en veiligheid zijn spannender dan onderwijs en klimaat, (tenzij het klimaatpanel fouten maakt natuurlijk) en de vraag wie de macht krijgt is weer spannender dan integratie en veiligheid.  

Ook het laatste punt van Elias lijkt te kloppen. Ik weet niet of het een ongeschreven regel is, maar ik heb het journaal of het NRC Handelsblad bijvoorbeeld nog nooit zien openen met ‘Volkskrant kiest PvdA spin over bijstand’ of ‘Telegraaf neemt plannen kabinet kritiekloos over.’

Elias lijkt geïnspireerd door de discussie die Joris Luyendijk en NRC Next startten, over de wereld achter de politiek, maar richt zijn pijlen op de media in plaats van de lobbyisten. Niet volledig onterecht, want de media zijn zelf inderdaad ook spelers in het publieke debat. De kans dat Elias daadwerkelijk iets bereikt lijkt klein. Maar als zijn doel is om bijvoorbeeld krantenlezers meer te laten nadenken over ‘waarom’ hun krant een bepaald perspectief kiest, en hun krant meer vragen te stellen over de inhoud en feiten, is het een nobel streven.

Voelt u zich een Groene Democraat?

“Ons plan voor een nieuw kiesstelsel, ons plan voor vernieuwing en verjonging, voor doorbreking van het oude vastgeroeste partijpatroon. Ik moet proberen het goed te vertellen.

Hans van Mierlo, founding father van D66, 1967

Een fusie tussen D66 en GroenLinks ? Groene Democraten? Lastige, emotionele discussie. Als lid van D66 ook een beetje eng. (Waarschijnlijk voor GL leden en kiezers ook). Gelet op de mogelijke gevolgen is één ding in ieder geval zeker: dit is het moment om de discussie te voeren.

Mocht het gebeuren, dan zal een deel van D66 weglopen naar de VVD, en een deel van GroenLinks naar de SP en de PvdA. Ook zullen er mensen zijn die gewoon uit teleurstelling dat ‘hun partij’ niet meer bestaat zich (tijdelijk) zullen afkeren van de politiek.

Aan de andere kant leverden strategische stemmers de PvdA de laatste verkiezingen twaalf zetels op volgens Maurice de Hond. Als er hiervan acht van D66 en GL kwamen, en u bedenkt dat D66 wegens dezelfde reden ook nog wat zetels aan de VVD kwijtraakte, zullen de Groene Democraten er zeker op vooruit gaan wat betreft potentiële invloed.

De timing is perfect. De partijen zijn niet alleen qua zetels, maar ook qua ledenaantallen (ongeveer 22.000 D66 vs. 25.000 GL) bijna even groot. De leiders liggen relatief goed bij elkaars achterban. Als ze de strategische stemmers volgende keer binnen kunnen houden en de mensen die afhaken terug kunnen winnen, hebben ze in potentie zo dertig zetels.

Er zijn partijen die menen dat de enige voorwaarde om Kamerlid te worden een werkend rechterarmgewricht is, maar om voor de kwaliteit van de Kamer waren een paar extra D66’ers geen overbodige luxe geweest. Denk bijvoorbeeld aan Marty Smits, partner bij Boston Consulting Group; Jan Paternotte, beste raadslid van Nederland; Maas Goote, minstens zo’n goeroe op het gebied van klimaat als Diederik Samson, (maar dan zonder de dogma’s) en Christa Meindersma, één van de weinige politici die serieus verstand had van Afghanistan.

Om die dertig zetels te bereiken is het zo belangrijk dat we die discussie nu voeren. Niets helpt beter om mensen achter één vlag te verenigen, dan een gezamenlijke vijand. Krediet dat verloren gaat bij een fusie, kan de komende jaren prima worden teruggewonnen. Wie in het stemhokje vooral denkt aan onderwerpen als onderwijs, woningmarkt, arbeidsmarkt, duurzaamheid, ontwikkelingshulp  en cultuur, zal zeker beter uit zijn met de Groene Democraten, dan met D66 en GroenLinks in huidige vorm.

Het belangrijkste verschil is dat D66 zich als middenpartij presenteert, terwijl GroenLinks zich trots is om ‘Links’ te zijn. Dit neemt niet weg dat de verschillen in standpunten vooral voor de fijnproevers zijn.

Ik had er bijvoorbeeld weinig moeite mee gehad  als de WW en de hypotheekrenteaftrek hervormd zouden worden volgens de plannen van GroenLinks. Aan de andere kant gaan mijn nekharen recht overeind staan bij de gedachte aan gemeentelijke energiebedrijven en een toptaks van zestig procent.

Ik ben het wel eens  met het principe dat de sterkste schouders de zwaarste lasten moeten dragen. Er is echter een grens tot waar wij solidariteit van anderen mogen eisen, en voor mij ligt die op de helft van het inkomen. Maar dit is wel waar de discussie uiteindelijk over zal moeten gaan. Principes en uitgangspunten.

D66 legt meer nadruk op solide overheidsfinanciën, terwijl GroenLinks meer nadruk legt op solidariteit. Bij D66 heeft het liberale gedachtegoed de overhand, GroenLinks gelooft bij veel onderwerpen nog in maakbaarheid. GroenLinks kiest voor quota voor vrouwen om vrouwen naar de top te helpen, D66 voor gelijke kansen en ‘natuurlijke evolutie’.

D66 baseert haar standpunten op vijf richtingwijzers:

1.       Vertrouw op de eigen kracht van mensen.

2.       Denk en handel internationaal.

3.       Beloon prestatie en deel de welvaart.

4.       Streef naar een duurzame en harmonieuze samenleving.

5.       Koester de grondrechten en gedeelde waarden.

Op de website van GroenLinks zijn uitgangspunten niet gemakkelijk te vinden (mij in ieder geval niet gelukt). Bladerend door het partijprogramma, lijkt het erop dat de partij gewoon ‘pragmatisch’ kijkt naar wat ze vindt dat er moet gebeuren om ons land beter te maken. Voor D66’ers van de oude generatie moet dit ergens aan doen denken. Ook een idee als het ‘Bruto Nationaal Geluk’ is bekend. Jan Terlouw[1] schreef in 1982 al dat het eigenlijk raar is dat wij welvaart alleen maar meten met behulp van ons BBP.

Dit alles neemt niet weg dat de toon van GroenLinks mij niet bevalt en dat ik Tofik Dibi mij nou niet zo snel zie vertegenwoordigen. Dat ik bang ben om een gedeelte van het gedachtegoed van Hans van Mierlo te verliezen en daarmee een stuk van onze identiteit en geschiedenis. (Geheimpje: ook progressieven zijn soms conservatief.)

Van Mierlo wilde zelf begin jaren zeventig met de PvdA spreken over een fusie. D66 werd niet opgericht om er voor altijd te zijn. Ooit wilden wij het politieke stelsel veranderen om ons daarna op te heffen. Het vastgeroeste partijpatroon doorbreken. Vooralsnog is dit niet gelukt, maar misschien moeten we zelf het goede voorbeeld geven.

D66 en GroenLinks zijn echte democratische partijen, dus de discussie kan niet in een achterkamertje gevoerd worden. Het moet in het openbaar. Online, in kranten en straks op de congressen. Daarom vraag ik u te reageren, en deze blog via Twitter, Facebook etc. verder te verspreiden. Alle argumenten zijn welkom, want dit artikel is enkel een voorzet voor de discussie.  Ik voel mij nog geen Groene Democraat, maar wat niet is kan komen. Ziet u zichzelf als Groene Democraat?

---

[1] Oud fractievoorzitter, minister en senator voor D66. (http://nl.wikipedia.org/wiki/Jan_Terlouw)

There better be some Harry Potter jokes

The US embassy cables give enough material to write about for weeks. The best thing is, they’ve only published 220 cables out of 251,287 so far. Any news? That depends. If you thought international politics was a game countries played by the rules, you’ll be shocked – the US is playing dirty. If you believe there’s an Arab conspiracy to ‘Islamize’ the world, you’ll be surprised – to put it mildly: Islamic countries do not have a particular liking for each other.

Now even if you did not think you that you lived in an ideal world, you might still be amazed. Basically, you have to be quite the cynic to have seen everything coming. Nevertheless, it’s not that unreasonable for the US to spy on the Secretary General of the UN, when you compare it to fabricating evidence to start a war. Nor that the Saudis wrote the lyrics for that John McCain song, ‘bomb Iran’ – Sunnis, Shiites; with that war in Iraq, al-Qaeda, Iran etc. one ought to have some insight in Middle Eastern relations by now.

What I personally find most amusing, are the comments about the ‘world leaders’. Some media find them offensive, but that depends just on how you look at them. They’re very close to the truth, or otherwise very close to our prejudices. All the same, let’s go over the most important ones and analyze them one by one.

At the end of 2008 someone remarked that Medvedev was “playing Robin to Putin’s Batman.” Say what you like, but that’s quite flattering. The first months of his presidency Medvedev was playing Peanut to Putin’s Jeff Dunham[1], so he’s moving up in the world quickly. Medvedev appears to be growing stronger the last years, so who knows: in two years Putin might playing B.A. Baracus next to Medvedev’s Hannibal.

An important advisor to the sultan of Oman said Muammar Gaddafi, the Libyan leader, is "just strange". I don’t know if anyone ever noticed, but we’re talking about a guy who takes a tent with him wherever he goes. Strange is an understatement.

The South African International Relations Minister branded Robert Mugabe “the crazy old man”. For someone who knows nothing about topography the “the” might be debatable (after all, there are many crazy old men in the world). However, Mugabe lives next door to the South Africans. This guy’s the boss of a country (Zimbabwe) that was once known as the granary of Africa. But, he threw out the farmers, gave their lands to people who knew nothing about farming, and was then surprised his people were starving. Not to mention that he’s literally done everything to remain in power, even though he’s well over eighty.

Apparently, Hamid Karzai, is "an extremely weak man who did not listen to facts but was instead easily swayed by anyone who came to report even the most bizarre stories or plots against him". Now we all knew Karzai was corrupt. We knew he does not have control over his country (and probably never will). Now we also know he would fit perfectly in a US Bible Belt town, where people believe Obama is (secretly) a Muslim, who wants to make America a socialist country and started Medicare to kill old people.

Now, Berlusconi is feckless, vain and parties too much. Anything new? Sarko’s style is authoritarian and thinned-skinned. Did you ever think differently? Ms. Merkel is ‘risk averse and rarely creative’. That’s not a crime: die Mannschaft won three World Championships that way.

It’s all not so bad. It’s worse not to be mentioned at all. Still, much is yet to come and that means fair chances for everyone. Now we’re going to see just how important our former Prime Minister, Mr. Balkenende of The Netherlands,[2] really was. After all we’ve done for the US and NATO, there better be some Harry Potter jokes as well.

[1]http://www.youtube.com/watch?v=FjNse8RDSxs&feature=related

[2] http://tiny.cc/904sz

---